Konuşma terapisi yöntemleri, az gelişmiş teorik bir alandır. Yalnız son yılarda yapılan çalışmalar ve kazılan tecrübeler doğrultusunda gelişen bir alandır.
Bütünleştirici bir bilim olarak, temelini oluşturan bilimlerin yöntemlerini kullanır. Bu aşamada, her bilimin zengin bir dizi yöntemi vardır. Bazı yöntemler bilimin doğuşu zamanında yaratılmıştır. Diğerleri daha yeni olmakla birlikte, çeşitli modern bilimlerde de kullanıldığı için bir ortaklık olarak tanımlanması zordur.
Konuşma terapisi, çeşitli kaynaklarda tarif edilen tipte ve daha çeşitli yöntemler kullanır.
Yöntemleri aşağıdaki sistemlerle tanılayabiliriz:
Yöntemlerin bazıları listelenen alanlardan sadece birine, diğerleri ise iki veya üçüne aittir.
Teşhis yöntemleri terapötik olabilir veya tam tersi olabilir. Burada terapötik olarak işaretlenen yöntemler, pedagojide didaktik olarak kabul edilir; çünkü bilgi ve becerilere hakim olma yolunu sağlarlar, ancak daha dikkatli bir şekilde, bunlar kesinlikle didaktik yöntemler değildir.
Örneğin gözlem, neredeyse tüm bilimler tarafından kullanılan çeşitli nesne ve olayların incelenmesi için evrensel bir araçtır.
Konuşmanın, özellikle beşeri bilimlerde evrensel bir uygulaması da var.
Yöntemler, şüphesiz konuşma terapisinin pedagoji ile bağlantılarını ortaya koymaktadır, ancak konuşma terapisinde, dünya (doğa, insan, toplum) hakkında bilgi edinmeyi değil, yeterli dilsel iletişim becerilerini geliştirmeyi amaçlayan belirli teknikler ve prosedürlerle uygulanırlar.
Yöntemler uzmanların günlük uygulamalarında ve iletişim bozukluklarının araştırılmasında kullanılır.
Ayrıca, konuşma terapisinde uygulamalarının ayrıntıları hem konuşma terapistleri hem de diğer bilimsel alanlardan uzmanlar tarafından tartışılırlar.